AZC demonstraties in Leeuwarden
Zes mensen op een kamer van tien vierkante meter, spelende kinderen langs een gevaarlijke straat en afwachten voor een jaar of langer voordat je überhaupt kunt beginnen met het opbouwen van je leven. Dit is de realiteit in de AZC-opvangen verspreid door Nederland. Ieder kamp, zoals het door de bewoners benoemd wordt, heeft eigenaardigheden die het leven van mensen een stuk moeilijker
maken, alsof het niet al moeilijk genoeg was.
Bewoners uit het kamp van Leeuwarden konden het niet langer accepteren, na talloze pogingen om de COA en IND te informeren over hun situatie bleef een reactie uit. Een nieuwe strategie was nodig en dus werden mensen in de omgeving benaderd om een beweging op te zetten, met als doel een stap verder te gaan. Zo kwamen ook wij in contact met deze beweging.
Ons lokale doel is duidelijk: Leefbare faciliteiten verzorgen, veiligheid voor kinderen waarborgen, een sneller proces bij de IND, en uitgeven van BSN nummers door de gemeente. Door meer oppervlakte per persoon, betere sanitaire voorzieningen, en liften of gelijkvloerse opties te bewerkstelligen. Daarnaast moet er een nieuwe locatie komen om kinderen niet naast een gevaarlijke weg te laten spelen of naast een parkeerterrein van een casino. Laat staan het kanaal aan de achterzijde, want de kinderen van het kamp krijgen nog geen zwemlessen en kunnen vaak niet zwemmen. Onzekerheid van de lange procedures vormen een mentale uitdaging en kan leiden tot levensgevaarlijke situaties of nieuwe trauma’s bij mensen die al te veel hebben meegemaakt. Tot slot zijn BSN nummers cruciaal voor de volwassenen om te kunnen werken en daarmee afleiding te vinden.
Een eerste demonstratie voor het gemeentehuis wekte de interesse van de lokale media, langslopende mensen en volgers van het ROOD Leeuwarden Instagram account, waar een livestream te volgen was. Ondanks de vele aandacht bracht het geen veranderingen, of pogingen tot, teweeg; maar de boodschap was verzonden. De tweede demonstratie bevond zich voor het kamp zelf waar weer de lokale media werden bereikt, voorheen met veel interviews, ditmaal ook live op de radio. Toch bleef de reactie van de gemakzuchtige instanties uit, alleen de IND kwam op gesprek maar slechts om de les te lezen. Het belangrijkste van beide demonstraties was het feit dat de bewoners zich konden uitspreken, hun stem hebben laten horen.
De stem van hen die aan de andere kant staan, lijnrecht tegenover het kapitaal. Gevlucht van imperialistische oorlogen, en in de nabije toekomst ook veel frequenter van onleefbare weersomstandigheden. De kern van het probleem zal dan ook pas tot het verleden behoren wanneer de instanties die winstmaximalisatie zoeken, of de controle eisen over grondstoffen in naam van het grote geld, zich in het museum bevinden. Een eerste stap zou zijn om de omstandigheden te verbeteren. Progressieve en met name socialistische bewegingen uit het verleden leren ons dat juist de georganiseerde groepen genoeg druk leveren om verandering op te eisen. Wanneer men een gevaar vormt voor de status quo kan er niet anders dan beweging ontstaan.
Verdere lokale acties zijn dus noodzakelijk omdat er toch meer impact nodig blijkt te zijn in het nu. Om dit te bereiken zijn we meer mensen aan het activeren voor de beweging en het opbouwen van een community. Het is ontzettend belangrijk dat men elkaar als mede-inwoner ziet zodat de mensen van het kamp ook daadwerkelijk als mensen worden beschouwd, in plaats van dat het wordt gereduceerd tot een vaag probleem dat ‘blijkbaar’ nog steeds speelt. Leer over de omstandigheden van de mensen die het direct meemaken, zet je in voor de community om je heen.
Ben je geïnteresseerd om ook in actie te komen, wil je je mede-Leeuwardenaren uit het kamp leren kennen of een workshop verzorgen, stuur ons een bericht op Instagram @roodleeuwarden @socnoord of mail ons en beweeg mee!
